آرزو:
سلام ،سلام به شما شنونده عزیزم/ من آرزو هستم / و امیدوارم لبتون همیشه بخنده//
حامد:
درود من هم حامد هستم و امیدوارم حال دلتون همیشه خوب باشه//
آرزو جان ؟/ یادته اون روز بیدار شدی کاراتو انجام دادی و گفتی هوا خیلی خوبه یه چای برداشتیم وبا سیروان رفتیم پارک؟/
آرزو:
خوب یادمه/ تازه رسیده بودیم پارک که یهو آسمون شروع کرد به باریدن/
یه جوری که مجبور شدیم بریم تو یکی از آلاچیق ها پناه بگیریم / تا بارون بند بیاد
/ بعد من گفتم اه / این چه شانسیه که من دارم / و شروع کردم به غرغر کردن
مجبور بودیم تا بارون بند بیاد منتظر بمونیم / گفتم حداقل چاییمونو بخوریم / و شروع کردیم به چای خوردن که دیدم چقدر منظره های دور و اطرافمون قشنگه/ انگار درختا زیر بارون داشتن میرقصیدن و زیبایی فضای پارک دو چندان شده بود//
از اینکه اون لحظه زیر آلاچیق داشتیم بارون و تماشا میکردیم و چای میخوردیم / خیلی خیلی بهم خوش گذشت و دیگه یادم رفت که ناراحت شده بودم//
حامد:
خیلی وقتا / نوع دید ما به یک اتفاق یا یک خصوصیت/ باعث ناراحتی و احساس نارضایتیمون میشه/ ولی در واقع فقط نوع دید ماست که این حس وبهمون میده / مثلاً کسی که از یک وضعیت جسمی رنج میبره با تغییر نوع دیدش تبدیل به قهرمان پارالمپیک میشه و دنیا رو / به تحسین خودش وادار میکنه//
آرزو:
کلام خداوند در جامعه باب 4 آیه 11 میگه :/
آنکه به باد نگاه میکند، نخواهد کشت و آنکه به ابرها نظر نماید، نخواهد دروید//
آیه به ما میگه آنکه به باد نگاه می کند نخواهد کاشت یعنی/ اگه شما فقط به خاطر روزگار و شرایط سختی که در آن قرار دارید نا امید باشید و هیچ کاری انجام ندین و فقط سر جاتون بشینین و ناله کنین/ هرگز نمیتونین زندگیتون رو سامان ببخشین/ واز بیم وزش بادها هیچ بذری نخواهید کاشت /
و آن کس که به امید ابرها میشینه تا همیشه از شرایط خوب لذت ببره و فکر میکنه که شرایط همیشه اینجوری باقی میمونه / هیچ وقت محصولی رو درو نخواهد کرد / اگه ما از روزهای خوبمون و فرصتهامون درست استفاده نکنیم و فقط دست رو دست بذاریم و بگیم که/ همه چی درسته و همیشه همه چیز همینطوری میمونه / هرگز به نتیجه مطلوب نمیرسیم //
حامد:
شب و روز/ در کنار هم زیباست و مکمل هم هستن/ سفید و سیاه در کنار هم معنا پیدا میکن و ما نه/ باید به روزامون دل ببندیم و نه/ باید در شب هامون ناامیدانه غرق بشیم//
آرزو:
خدا با رحم و شفقت عظیم خودش / غم ما رو می پوشونه / نامه های عاشقانه خداوند/ اغلب با بستههای اندوه به ما میرسه / اونها مملو از برکات برای ما هستن پس بیاین از ابرهای تیره زندگیمون گله و شکایت نکنیم چون / گلهای خوشبوی اردیبهشتماه ثمره باران فروردین ماه هستن//
حامد :
استاد سخن عالیجناب سعدی میفرماید :
اگر باد و برف است و باران و میغ
اگر رعد چوگان زند ، برق تیغ
همه کار داران فرمان برند
که تخم تو در خاک می پرورند
در پناه خداوند باشید
آرزو:
ای پدر /سپاس از تو که در رو به روی تک تک فرزندانت باز کردی تا در آغوش و سایه تو با محبت زندگی کنیم / شما را به دستان امن پدر آسمانی میسپارم //
حامد و آرزو همزمان : آمین//
Leave A Comment